]کلمه “رزین” به طیف وسیعی از ترکیبات طبیعی و ساخته شده اشاره دارد. برای اهداف این بحث، ما بر روی انواع مواد بسیار متنوع پلاستیک مانند که معمولاً به عنوان رزین های اپوکسی و پلی استر شناخته می شوند، تمرکز خواهیم کرد. اپوکسی معمولاً به عنوان دو ترکیب جداگانه – یک رزین و یک سخت کننده – بسته بندی می شود که باید برای شروع فرآیند گیرش و تولید ماده ای جامد مانند پلاستیک، مخلوط شوند. مدل های پلی استر به عنوان یک ماده واحد فروخته می شوند که با استفاده از یک کاتالیزور شیمیایی یا تحت نور UV سخت می شود. برای کمک به شما در تشخیص اینکه آیا پروژه شما به این ماده نیاز دارد یا خیر، و اینکه از کدام نوع استفاده کنید، ما یک نمای کلی از اینکه این ماده چیست و چه کاربردهایی دارد ارائه کرده ایم.
رزین در یک نگاه
رزین های طبیعی موادی هستند که توسط گیاهان ترشح می شوند تا پس از آسیب، یک سد محافظ ایجاد کنند. به همین ترتیب، رزین های مصنوعی برای تولید پوشش های بسیار موثر، چسب های ساختاری و کامپوزیت ها استفاده می شود. بنابراین این ماده ها در طیف گسترده‌ای از رزین‌های پوششی لایه‌های نازک تا رزین‌های ریخته‌گری مایع برای تولید اجزای کاملاً جامد شبیه پلاستیک وجود دارند. در صنعت، این مواد به طور گسترده برای طیف وسیعی از کاربردها استفاده می شوند. برای دست سازان و صنایع دستی، رزین ها نه تنها امکان پوشش و چسب را فراهم می کنند، بلکه امکان تولید قطعات کاملا جدید و سفارشی را نیز فراهم می کنند.
انواع رزین
در یک محیط DIY یا صنایع دستی، باید از رزین اپوکسی یا پلی استر استفاده کنید. این انواع نه تنها در فرآیند سخت شدن، بلکه از نظر خواص محافظ، چسبندگی و ساختاری متفاوت هستند.
بنابراین، تفاوت بین اپوکسی و پلی استر چیست؟ تفاوت اصلی در نحوه درمان آنها نهفته است. اپوکسی نیاز به سخت کننده خاصی دارد در حالی که پلی استر از یک کاتالیزور برای واکنش شیمیایی استفاده می کند که فرآیند پخت آن را سرعت می بخشد. اپوکسی فقط زمانی شروع به پخت می کند که سخت کننده با آن مخلوط شود. با رزین پلی استر، سازنده قبلاً رزین را با یک سخت کننده ترکیب کرده است، اما در نسبتی که اگرچه فرآیند پخت در حال انجام است، اما با سرعت بسیار پایینی انجام می شود. بنابراین سخت شدن این نوع به یک کاتالیزور نیاز دارد که می تواند یک ماده شیمیایی یا استفاده از نور UV باشد. همچنین به همین دلیل است که رزین پلی استر تاریخ انقضا دارد.
از نظر خواص،پلی استر به یک سطح زبر در یک سطح نزدیک می‌چسبد. به عبارت دیگر، پلی استر به یک سطح می‌چسبد زیرا ساختار داخلی قوی رزین پخت به اندازه کافی به یک سطح بافت نزدیک است تا بتواند به آن بچسبد (کمی شبیه ایجاد قطعات اره منبت کاری اره مویی میکروسکوپی). اپوکسی نیز مانند این عمل می کند، اما علاوه بر این، پیوندهای یونی با مواد دیگر در سطح اتمی ایجاد می کند. بنابراین اپوکسی از دو نوع رزین بسیار قوی تر است. با این حال، شرایطی وجود دارد که پلی استر به اپوکسی ارجحیت دارد. در زیر به هر یک از این انواع این ماده خواهیم پرداخت.
رزین اپوکسی
اپوکسی یک ماده خاص با خواص بسیار قوی است. این نوع به دلیل مقاومت شیمیایی و کیفیت چسبندگی عالی آن شناخته شده است. اگر به یک محصول رزینی بسیار بادوام نیاز دارید، اپوکسی بهترین گزینه برای بررسی است. به دلیل پرداخت قوی و کیفیت چسبندگی خوب، این نوع برای طیف وسیعی از کاربردها ایده آل است.
مزایای رزین اپوکسی
نوع اپوکسی در درزگیرها، لاک ها، ترکیبات ریخته گری و درزبندی، رنگ ها و انواع دیگر کاربردهای صنعتی استفاده می شود. اپوکسی در هنگام پخت منقبض نمی شود و آن را به یک رزین ریخته گری ایده آل و ماده پرکننده شکاف تبدیل می کند. همچنین در برابر رطوبت و مواد شیمیایی مقاوم است، خاصیت عایق الکتریکی دارد و در برابر ضربه بسیار مقاوم است. برای اقلام بزرگ و استحکام بیشتر می توان آن را با الیاف و سایر پیشرفت های ساختاری نیز تقویت کرد.
رزین اپوکسی علاوه بر خواص چسبندگی برتر، نسبت وزن به مقاومت بالایی دارد که آن را به گزینه ای عالی برای پروژه های ریخته گری تبدیل می کند. این ویژگی، همراه با توانایی آن در اتصال به مواد دیگر، همچنین آن را برای پر کردن شکاف ها بسیار مفید می کند، زیرا به طور کلی می توان آن را سنباده زد و پس از عمل آوری شکل داد.
معایب رزین اپوکسی
رزین اپوکسی در برابر اشعه ماوراء بنفش مقاوم نیست. این یک مشکل خاص در رنگ اپوکسی است که پس از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید زرد شده و شبیه گچ می شود. در حالی که اپوکسی مقاوم در برابر آب است و در آب قرار می گیرد، برخی از انواع اپوکسی متخلخل هستند، به این معنی که ضد آب نیستند.
پوشش‌های اپوکسی نمی‌توانند پوشش ژل را دریافت کنند و اگرچه پوشش اپوکسی به سطح نوع پلی‌استر می‌چسبد، اما برعکس این موضوع صادق نیست. اپوکسی فقط به تدریج بهبود می یابد، بنابراین استحکام کامل ممکن است مدتی طول بکشد.
رزین پلی استر
در حالی که اپوکسی زمانی تشکیل می شود که این ماده با یک سخت کننده مخلوط می شود، مدل پلی استر نتیجه یک واکنش شیمیایی است که زمانی رخ می دهد که اسیدهای آلی دی بازیک با الکل های پلی هیدرویک مخلوط می شوند. نتیجه یک ماده پلاستیکی قوی است که شباهت هایی به اپوکسی دارد، اما تفاوت های قابل توجهی نیز دارد. از آنجایی که واکنش شیمیایی که رزین پلی استر تولید می کند نیاز به کاتالیزور دارد، سرعت انجام واکنش را می توان کنترل کرد و این ماده می تواند خیلی سریع عمل کند. برخلاف اپوکسی، پلی استر در اثر قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش ضعیف نمی شود، بنابراین می توان از فرآوری فرابنفش رویپلی استر استفاده کرد و نیاز به اندازه گیری و مخلوط کردن مواد شیمیایی کاتالیزوری را از بین برد.
برای یادگیری کاردستی توت فرنگی با کاغذ کلیک کنید.
مزایای رزین پلی استر
مدل پلی استر دارای خواص ضد آب عالی است. در برابر خوردگی، زنگ زدگی و مواد اسیدی بسیار مقاوم است. همچنین می تواند حرارت بسیار بالا را تحمل کند. بنابراین رنگ های اپوکسی پلی استر به عنوان پوشش پودری در کالاهای سفید مانند ماشین لباسشویی استفاده می شود. همچنین در پرایمرها، به ویژه برای کاربردهای دریایی و برای پوشش سطوحی که در معرض مواد شیمیایی و اسیدهای مضر قرار دارند، بسیار مفید است.
برخلاف اپوکسی، پلی استر با ماده دیگری در سطح اتمی پیوند نمی خورد. بنابراین کیفیت چسب پلی استر نسبت به اپوکسی پایین تر است. با این حال، کیفیت مرطوب کنندگی خوبی دارد و انقباض کم دارد، به این معنی که با تأثیر زیادی همراه با پیشرفت های ساختاری مانند الیاف شیشه برای تولید ساختارهای پوسته پلاستیکی جامد استفاده می شود.
معایب رزین پلی استر
رزین پلی استر به اندازه اپوکسی قوی نیست. بنابراین، باید تصمیم بگیرید که آیا برای پروژه نهایی خود به عایق رطوبتی بیشتر یا چسبندگی و استحکام بیشتری نیاز دارید. همچنین به عنوان رزین پرکننده شکاف نسبت به اپوکسی کارایی کمتری دارد.
